Ο Σταν Γκρίνμπεργκ το πρέβλεψε. Ήταν του στο «The American Prospect» με τίτλο «η Προεκλογική εκστρατείας που έσπρωξε την Χάρις σε ισοβαθμία με τον Ντόναλντ Τραμπ» και είχε δημοσιευθεί περίπου δύο εβδομάδες πριν την διεξαγωγή των Αμερικανικών εκλογών. Σε αυτό, αναφέρθηκε στα λάθη στα οποία υπέπεσε το επιτελείο των Δημοκρατικών σε όλη την προεκλογική εκστρατεία που εκμεταλλεύτηκε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ειδικότερα, ο δημοσκόπος και πολιτικός στρατηγικός συνεργάτης που έχει συνδεθεί με το Δημοκρατικό κόμμα και θεωρείται «γκουρού» των εκλογών, σημειώνει ότι η Κάμαλα Χάρις στους πρώτους μήνες της εκστρατείας «κινήθηκε αμείλικτα» και απέκτησε ισχυρό προβάδισμα. Ένας από τους λόγους που συνέβη αυτό ήταν «το μήνυμα και οι πολιτικές της για τη μεσαία τάξη» σημειώνει και προσθέτει: «οι ψηφοφόροι της βάσης έκαναν το κόστος ζωής ως την πολύ μεγάλη τους ανησυχία και η ίδια τους έλεγε επιτέλους ότι ήταν και δική της πρώτη προτεραιότητα».
Παράλληλα, σημειώνει ότι το στρατηγικό επιτελείο των Δημοκρατικών παρερμήνευσαν τα μηνύματα που περνούσε ο αντίπαλος της υποψήφιας του κόμματος. Όπως επισημαίνει: «Νόμιζαν ότι η επίθεση κατά των μεταναστών ήταν τόσο ακραία που θα έβλαπτε τον Τραμπ. Δεν το έκανε. Νόμιζαν ότι η υποσχόμενη μαζική απέλαση θα πλήγωνε. Δυστυχώς, μια σημαντική μερίδα του κοινού, συμπεριλαμβανομένων των ισπανόφωνων, την υποστήριξε» και προσθέτει: «Οι δημοκρατικοί εγκατέλειψαν το μήνυμα της μεσαίας τάξης και την έκφραση της δυσαρέσκειας της».
Το άρθρο του Γκρίνμπεργκ στο «The American Prospect»
Η εκστρατεία της Χάρις είχε κινηθεί αποτελεσματικά σε ένα προβάδισμα τουλάχιστον 3 μονάδων σε εθνικό επίπεδο, με εντυπωσιακά περιθώρια στις βασικές πολιτείες που θα έδινε μάχη, μέχρι που σταμάτησε και κατέληξε σε μια ουσιαστικά ισοδύναμη κούρσα.
Γνωρίζοντας το γιατί, οι Δημοκρατικοί θα μπορέσουν να κλείσουν την εκστρατεία υψηλού ρίσκου του 2024 με μια εστιασμένη εκστρατεία που θα προσελκύσει τους ψηφοφόρους και θα κερδίσει.
Τα περιθώρια των εκλογών μεταβάλλονται σε αυτή την κλίμακα όταν οι ανταγωνιστικές κομματικές βάσεις ενώνουν περισσότερους ανθρώπους, εγγράφονται και προσέρχονται στις κάλπες.
Ο Μπάιντεν διολίσθησε σε ένα έλλειμμα τουλάχιστον 3 μονάδων όταν έδωσε τη σκυτάλη στην Κάμαλα Χάρις. Έστελνα καθημερινά email στην ομάδα του Μπάιντεν. Ο λόγος για τον οποίο ήμουν σίγουρος ότι θα αντιστρέψει την κατρακύλα και θα αποκτήσει μεγάλο προβάδισμα ήταν ότι ο Μπάιντεν υπολειπόταν σε σχέση με τους νέους, τους millennials, τις ανύπαντρες γυναίκες, τους μαύρους και τους ισπανόφωνους. Τρεις στους πέντε ψηφοφόρους της βάσης των Δημοκρατικών πίστευαν ότι η χώρα βρισκόταν σε λάθος δρόμο. Μια βάση που ήταν δυσαρεστημένη και ήθελε ορατή αλλαγή.
Τους επόμενους τρεις μήνες, η Xάρις κινήθηκε αμείλικτα, όπως φάνηκε, από το ισχυρό της προβάδισμα. Ένα μεγάλο μέρος του λόγου, έγραψα στο Prospect, ήταν το μήνυμα και οι πολιτικές της για τη μεσαία τάξη.
Έτρεχε ως υποψήφια της μεσαίας τάξης. Αυτό είναι το κύριο μήνυμα και η ταυτότητά της. Αυτό διαπότισε την έναρξη της προεκλογικής της εκστρατείας. την επιλογή και την παρουσίαση της επιλογής της ως αντιπροέδρου. Οι καμπάνιες της ενισχύουν τις κοινές βιογραφίες όσων μεγάλωσαν στη μεσαία τάξη… Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι ψηφοφόροι είδαν ηγέτες που πιστεύουν ότι αγωνίζονται αυθεντικά γι’ αυτούς.
Πριν από τρία χρόνια, είχα τιτλοφορήσει το άρθρο μου στην Prospect «Δημοκρατικοί, μιλήστε στη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης: Είναι ο μόνος τρόπος για να κινητοποιήσετε τους μαύρους, τους ισπανόφωνους και τους Ασιάτες, όχι μόνο τους λευκούς εργάτες». H Χάρις και ο Γουόλς έκαναν ακριβώς αυτό.
Σημαντικοί ομιλητές στο συνέδριο των Δημοκρατικών αναφέρθηκαν στην απληστία των επιχειρήσεων, στις δυσκολίες από το υψηλό κόστος και στην τρέχουσα μάχη για τη μεσαία τάξη. Επισήμαναν αυτό που είπε η Χάρις σε μια οικονομική ομιλία στις 16 Αυγούστου: «Ο Ντόναλντ Τραμπ μάχεται για τους δισεκατομμυριούχους και τις μεγάλες εταιρείες. Εγώ θα αγωνιστώ για να επιστρέψουν τα χρήματα στους Αμερικανούς εργαζόμενους και στη μεσαία τάξη». Οι ψηφοφόροι της βάσης έχουν το κόστος ζωής ως την πολύ μεγάλη τους ανησυχία και η ίδια τους έλεγε επιτέλους ότι ήταν και η δική της πρώτη προτεραιότητα.
Το συνέδριο και οι επακόλουθες καμπάνιες ενημέρωσαν τους ψηφοφόρους για τα σχέδιά της να εισαγάγει μια πληρωμή 6.000 δολαρίων για τα νεογέννητα και να μονιμοποιήσει την πίστωση φόρου για τα παιδιά, να μειώσει το κόστος στέγασης και να βοηθήσει τους αγοραστές πρώτης κατοικίας και τις μικρές επιχειρήσεις. Και χτύπησαν τον Τραμπ για τη μείωση των φόρων για τους δισεκατομμυριούχους.
Στη συνέχεια, όπως είπε ο Μάικ Τάισον, «Όλοι έχουν ένα σχέδιο μέχρι να τους ρίξουν μπουνιά στο στόμα».
Ο Τραμπ αποφάσισε να κάνει τη μετανάστευση ένα θέμα που θα εδραίωνε και θα κινητοποιούσε τη βάση του. Ο Τραμπ και ο Βανς κατηγορώντας τους μετανάστες ότι τρώνε τα κατοικίδια ζώα, αυξάνουν το κόστος στέγασης και λεηλατούν τα οικονομικά αποθέματα της FEMA λειτούργησαν. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν πλέον περισσότερα κίνητρα να ψηφίσουν από τους Δημοκρατικούς.
Οι ψηφοφόροι άκουσαν επί εβδομάδες διαφημίσεις που έχτιζαν την υπόθεση ότι η Χάρις ήταν μια ριζοσπαστική φιλελεύθερη αριστερή τύπου Μπέρνι Σάντερς. Χτύπησαν την Χάρις για τα ανοιχτά σύνορα και για το ότι επέτρεπε στους παράνομους μετανάστες να καταλαμβάνουν δημόσιες παροχές. Την χτύπησαν επειδή υποστήριζε τις επεμβάσεις αλλαγής φύλου για τους τρανσέξουαλ κρατούμενους. Και σίγουρα ανέκοψαν την αύξηση της εύνοιας της Χάρις. Η αυξημένη αρνητική της προβολή πιθανώς δημιούργησε προβλήματα στους υποψήφιους των Δημοκρατικών για τη Γερουσία σε σημαντικές κούρσες. Ορισμένοι άρχισαν να εκφράζουν ανησυχίες: «Πνίγεται».
Η εκστρατεία της Χάρις
Πώς αντέδρασε η προεκλογική εκστρατεία του Χάρις σε αυτά τα χτυπήματα;
Πρώτον, τις παρερμήνευσε. Νόμιζαν ότι η επίθεση κατά των μεταναστών ήταν τόσο ακραία που θα έβλαπτε τον Τραμπ. Δεν το έκανε.
Νόμιζαν ότι η υποσχόμενη μαζική απέλαση θα πλήγωνε, διοργανώνοντας μάλιστα μια συνέντευξη Τύπου για να επιστήσουν την προσοχή στην πολιτική αυτή. Δυστυχώς, μια σημαντική μερίδα του κοινού, συμπεριλαμβανομένων των ισπανόφωνων, υποστήριξε την πολιτική αυτή.
Και δεύτερον, απέτυχαν να αντεπιτεθούν. Το κόστος ζωής ήταν μακράν το κορυφαίο θέμα της βάσης των Δημοκρατικών και η δική τους ισχυρότερη διαφήμιση αντιπαρέβαλε τον φόρο επί των πωλήσεων του Τραμπ ύψους 4.000 δολαρίων με τη βοήθεια που προσέφερε ο Χάρις στις οικογένειες της μεσαίας τάξης.
Και για λόγους που ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, εγκατέλειψαν το μήνυμα της μεσαίας τάξης και την έκφραση της δυσαρέσκειας της.
Και επέστρεψαν στις πολιτικές ταυτότητας μιλώντας για την ανάγκη να αυξήσουν την υποστήριξη των μαύρων ανδρών. Ανακοίνωσαν μια νέα ατζέντα που περιελάμβανε την παροχή ενός εκατομμυρίου πλήρως συγχωρούμενων δανείων σε μαύρους επιχειρηματίες για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση, και την υποστήριξη της κατάρτισης για καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των μονοπατιών για να γίνουν δάσκαλοι. Και περιελάμβανε προστασία για τις επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα. Οι μαύροι άνδρες προφανώς πραγματοποιούν δυσανάλογα τέτοιες επενδύσεις.
Σε αυτή τη στοχευμένη προσέγγιση ανά ομάδα, δεν ανέφεραν τα σχέδιά της σχετικά με την έκπτωση φόρου για τα παιδιά. Η Harris το καθάρισε αυτό σε πρόσφατες συνεντεύξεις της σχετικά με την αντιμετώπιση των μαύρων ανδρών.
Για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα ότι η εκστρατεία που στελεχώνεται από μέρος της ομάδας του Μπάιντεν αποφάσισε να ακολουθήσει αυτή τη νέα πορεία. Δεν μπόρεσα να βρω άλλη εξήγηση.
Ακούγοντας την τελική δήλωση του Γουολς στο ντιμπέιτ των αντιπροέδρων, άρχισα να αναρωτιέμαι: Τι είχε αλλάξει;
Και εκπλήσσομαι όσο κανείς άλλος από αυτόν τον συνασπισμό που έχει δημιουργήσει η Καμάλα Χάρις. Από τον Μπέρνι Σάντερς μέχρι τον Ντικ Τσένι και την Τέιλορ Σουίφτ και ένα σωρό άτομα στο ενδιάμεσο εκεί. Και δεν συμφωνούν όλοι σε όλα, αλλά είναι πραγματικά αισιόδοξοι άνθρωποι. Πιστεύουν σε ένα θετικό μέλλον αυτής της χώρας. Και σε ένα μέλλον όπου η πολιτική μας μπορεί να είναι καλύτερη από ό,τι είναι. Και πρέπει να σας πω ότι, αυτό το καλύτερο από ό,τι είναι, είναι η αίσθηση αισιοδοξίας ότι μπορεί να υπάρξει μια οικονομία ευκαιριών που θα λειτουργεί για όλους, όχι απλώς για να τα βγάλουν πέρα, αλλά για να προοδεύσουν. Και η ιδέα ότι η ελευθερία σημαίνει πραγματικά κάτι. Όχι η ελευθερία της κυβέρνησης να βρίσκεται στην κρεβατοκάμαρά σας ή στο εξεταστικό σας, αλλά η ελευθερία να κάνετε εσείς τις επιλογές σας για τον εαυτό σας.
Καμία αναφορά στο κόστος ζωής
Έγραψα αμέσως ότι δεν έκανε καμία αναφορά στο κόστος ζωής, το κορυφαίο ζήτημα της βάσης. Τέρμα η φωνή της δυσαρέσκειας της εργατικής τάξης. Όχι πια φωνή της αλλαγής.
Τώρα καταλαβαίνω ότι η «αισιοδοξία» επικοινωνούσε κυρίως την ικανοποίηση για το status quo σε μια εποχή που τα δύο τρίτα δήλωσαν ότι η χώρα βαδίζει προς τη λάθος κατεύθυνση. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν διέκοψε την ενημέρωση Τύπου του Λευκού Οίκου για να μιλήσει για την ισχυρή οικονομία. Και η Χάρις πάλεψε στο The View να πει με ποιες πολιτικές του Μπάιντεν διαφωνούσε. Επικοινωνούσαν περισσότερο τη συνέχεια παρά την αλλαγή.
Με βάση την τρέχουσα στρατηγική της εκστρατείας, υπάρχει βάσιμος λόγος να πιστεύουμε ότι η εκστρατεία πιστεύει ότι υπάρχει μια «αντι-MAGA πλειοψηφία», μια έννοια που ανέπτυξε ο Michael Podhorzer.
Σε αυτή τη νέα περίοδο εκλογών με υψηλή συμμετοχή μετά τον Τραμπ, «περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν όχι επειδή περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ένα ή το άλλο κόμμα θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη, αλλά επειδή περισσότεροι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι το ένα ή το άλλο κόμμα θα κάνει τη ζωή τους χειρότερη». Ή απλά, «για πολλούς, η ψήφος έχει γίνει μια πράξη αυτοάμυνας».
Ο Ποντχόρζερ ήταν ένας από τους αναλυτές των Δημοκρατικών που πίστευαν ότι ο Μπάιντεν θα μπορούσε να κερδίσει. Επιτέθηκε στην υστερία γύρω από τις δημοσκοπήσεις του Μπάιντεν. Τελικά, προέβλεψε, ότι η κούρσα θα διαμορφωθεί από αυτή τη νέα πραγματικότητα του MAGA και τις έντονες εκστρατείες στις πολιτείες που δίνουν τη μάχη. Τα αποτελέσματα των εκλογών θα είναι πολύ διαφορετικά από αυτές τις δημοσκοπήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος Μπάιντεν άλλαξε γνώμη σχετικά με την απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή, αφού οι Δημοκρατικοί τα πήγαν εκπληκτικά καλά στις ενδιάμεσες εκλογές. Ο Ποντχόρζερ αγκάλιασε επίσης τις ενδιάμεσες εκλογές. Θεώρησε ότι έδειξαν ότι οι Δημοκρατικοί μπορούν να κερδίσουν σε εθνικό επίπεδο, βασιζόμενοι στις αμβλώσεις και τη δημοκρατία, ενώ παράλληλα προβάλλουν την ισχυρή οικονομία. Προσπάθησα να υπενθυμίσω στην ομάδα του Μπάιντεν και στο κοινό με τα γραπτά μου ότι οι Δημοκρατικοί έχασαν τις ενδιάμεσες εκλογές στο Κογκρέσο συνολικά κατά δύο μονάδες. Το να μην ασχολείσαι με το κόστος ζωής σε αφήνει οδυνηρά λίγο.
Μπορείτε να καταλάβετε γιατί η ομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάιντεν συμπαθούσε τον Ποντχόρζερ. Πιστεύει ότι οι δημοσκοπήσεις των μέσων ενημέρωσης είναι «δημοσιογραφία γνώμης, όχι επιστήμη». Η αφήγησή τους νωρίτερα επικεντρώθηκε στην ηλικία του Μπάιντεν, αλλά τώρα πρόκειται για έναν αγώνα που είναι πολύ κοντά για να κριθεί.
Ο Ποντχόρζερ λέει ότι η μόνη εκλογική δυναμική που έχει σημασία είναι η αντίθεση ή η υποστήριξη του Τραμπ. Και χρησιμοποιεί τις δημοσκοπήσεις της Lake Partners Research για να ελέγξει ποιες επιθέσεις κατά του Τραμπ είναι οι πιο αποτελεσματικές. Δεν ρωτά ποια από τα σχέδια της Χάρις είναι πιο σημαντικά. Έτσι, προκαθορίζει ότι θα συστήσει να είναι αρνητικός.
Αφού βρεθήκαμε μαζί σε ένα πάνελ στο συνέδριο των Δημοκρατικών, ρώτησα τον Ποντχόρζερ για τις δημοσκοπήσεις μου για το Democracy Corps, και μου είπε ότι προωθούν «εταιρικά συμφέροντα».
«Οι δημοσκοπήσεις μου;» Ρώτησα. Και απάντησε, «Ναι». [Σημείωση του συντάκτη: Ο Mάικλ Ποντχόρζερ αμφισβητεί ότι είπε ποτέ κάτι για εταιρικά συμφέροντα- λέει ότι απλώς προσέφερε «μια μικρή διάψευση» σχετικά με τη σημασία των δημοσκοπήσεων και των δοκιμών μηνυμάτων].
Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, γράφει ότι το πιο σημαντικό είναι να εκπαιδεύσουμε τους λιγότερο συχνούς ψηφοφόρους, οι οποίοι «δεν είναι επαρκώς θορυβημένοι, δεδομένου του τι γνωρίζουμε ότι μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ θα σήμαινε». Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εκστρατεία της Χάρις έχει γίνει τόσο αρνητική και τόσο προσηλωμένη στην επίθεση κατά του Τραμπ.
Αυτή η εβδομάδα κορυφώθηκε όταν ο πρώην προσωπάρχης του Τραμπ, ο Τζον Κέλι, δήλωσε: «Είναι σίγουρα αυταρχικός, θαυμάζει ανθρώπους που είναι δικτάτορες». Και η Χάρις όρμησε στον Τραμπ λέγοντας: «Οι χειρότεροι εχθροί προέρχονται από μέσα» και ξεκίνησε μια διαφήμιση:
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πιο επικίνδυνος και ριζοσπαστικός από ποτέ, απηχώντας τη φασιστική ρητορική. Λέει: «Οι χειρότεροι εχθροί είναι από μέσα – πιο επικίνδυνοι από τη Ρωσία. Έχουμε κάποιους πολύ κακούς ανθρώπους και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται εύκολα από τον στρατό». Θυμάμαι τη μέρα που πρότεινε να πυροβολήσουμε ανθρώπους στους δρόμους. Μια δεύτερη θητεία θα είναι χειρότερη, δεν θα υπάρχει κανείς να σταματήσει τα χειρότερα ένστικτά του. Θα σήμαινε ανεξέλεγκτη εξουσία, χωρίς εγγυήσεις. Αν εκλέξουμε ξανά τον Τραμπ, διατρέχουμε τρομερό κίνδυνο.
Ανησυχώ ότι οι δηλώσεις του Τραμπ είναι τόσο καταδικαστικές που η εκστρατεία κλείνει για τη δημοκρατία.
Οι δημοσκοπήσεις μου εξέτασαν τις καλύτερες επιθέσεις στον Τραμπ, φυσικά, αλλά εξέτασαν πολλά περισσότερα. Η εργαζόμενη πλειοψηφία αισθάνεται πόνο και αγκαλιάζει περισσότερο από όλα τα σχέδια της Χάρις για την αντιμετώπιση του κόστους ζωής. Δίνουν μεγάλη προσοχή, περιμένοντας να δουν αν θα βοηθήσει.
Σε εκθέσεις σχετικά με τις δοκιμές διαφημίσεων από μια ανεξάρτητη εταιρεία που ονομάζεται Blue Rose Research, η οποία επωάστηκε από το super PAC Future Forward, οι New York Times αναφέρουν ότι οι πιο αποτελεσματικές διαφημίσεις ήταν αυτές που εκπαίδευαν τους θεατές σχετικά με τα οικονομικά της σχέδια. Συγκεκριμένα, αναφέρουν: «Όταν εκλεγώ πρόεδρος, θα θέσω ως πρώτη προτεραιότητα τη μείωση του κόστους. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνει πιο προσιτή η αγορά κατοικίας και περισσότεροι από 100 εκατομμύρια Αμερικανοί θα έχουν μείωση φόρων. Θα βοηθήσω τις οικογένειες- θα σας αφήσω να κρατήσετε περισσότερα από τα χρήματα που με κόπο κερδίσατε. Ως πρόεδρος, θα επικεντρωθώ με λέιζερ στη δημιουργία ευκαιριών για τη μεσαία τάξη που προάγουν την οικονομική τους ασφάλεια, σταθερότητα και αξιοπρέπεια».
«Είναι η μεσαία τάξη ηλίθιε»
Με άλλα λόγια, «Είναι η μεσαία τάξη ηλίθιε», ο τίτλος του βιβλίου μου που συνυπογράφει ο James Carville. Και είναι επίσης το κόστος ζωής, ηλίθιε!
Πιστεύω ότι η προεκλογική εκστρατεία της Χάρις θα δώσει μεγάλη προσοχή στη νέα δημοσκόπηση του AP/NORC για να διαμορφώσει το δικό της κλείσιμο. Ίσως αυτό δώσει δύναμη σε άλλους στην εκστρατεία να θέσουν σωστά τις προτεραιότητες. Δείχνει ότι η Χάρις έχει μεγάλο πλεονέκτημα στην «πολιτική των αμβλώσεων», την «ακεραιότητα των εκλογών» και την «κλιματική αλλαγή». Είναι σημαντικό ότι έχει πλεονέκτημα 11 μονάδων στην «ανακούφιση από φυσικές καταστροφές». Αλλά η οικονομία είναι το κορυφαίο θέμα της ψηφοφορίας και η Harris έχει προβάδισμα 12 μονάδων στους «φόρους για τη μεσαία τάξη» και 5 μονάδων στο «κόστος στέγασης». Υπολείπεται μόνο κατά 2 μονάδες στο «κόστος των τροφίμων και της βενζίνης».
Κλείνοντας θετικά με τη Χάρις να μάχεται για τη μεσαία τάξη και να βοηθάει τους πάντες στο πολύ σημαντικότερο θέμα τους, θα δεσμεύσει και θα ενώσει τη βάση των Δημοκρατικών. Αυτό θα αλλάξει την πορεία αυτής της κούρσας.
Update: Η ομάδα του Μπάιντεν, πολλοί από τους οποίους παραμένουν τώρα με τη Χάρις, πίστευε ότι οι ψηφοφόροι, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την προοπτική να ξαναβάλουν τον Τραμπ στην εξουσία, θα υποχωρήσουν. Αλλά η δημοσκόπηση μου τον Ιούνιο ρωτούσε απλά: «Σκεπτόμενοι μπροστά, όταν τελειώσουν οι εκλογές, τι φοβάστε περισσότερο, την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ ως Προέδρου ή τη συνέχιση της προεδρίας του Τζο Μπάιντεν;». Μια μειοψηφία του 47% φοβόταν την επιστροφή του Τραμπ, αλλά η πλειοψηφία του 53% φοβόταν περισσότερο ότι ο Μπάιντεν θα συνέχιζε. Αυτή η βαθιά πεποίθηση τους θέτει εκτός επαφής με τη χώρα και τη βάση που επιθυμεί απεγνωσμένα την αλλαγή.
Πιστεύω ότι η προεκλογική εκστρατεία της Χάρις θα εξετάσει προσεκτικά τη δημοσκόπηση του NBC/Wall Street Journal που την δείχνει να υπολείπεται κατά δύο μονάδες. Στην προηγούμενη δημοσκόπησή τους, η Χάρις είχε ίσους αριθμούς που την έβλεπαν θετικά και αρνητικά. Τώρα, η δυσμενής θέση ανέρχεται στο 53%, 8 μονάδες πάνω από τη θετική. Οι επιθέσεις της την πλήττουν περισσότερο από ό,τι τον Τραμπ.
