Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος υπήρξε πρότυπο πραότητας και καταλλαγής. Σε κρίσιμες ώρες, ωστόσο, δεν δίστασε να πάει, ανοιχτά, κόντρα ακόμα και στο διεθνές «ρεύμα», προκειμένου να υπερασπιστεί το δίκαιο και το σωστό.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη, εφημερίδα «δημοκρατία»
Το αποτέλεσμα, μάλιστα, ήταν ακόμα και να λοιδορηθεί άσχημα για αυτό. Και, παρά όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν μετά την εκδημία του, αυτή η πτυχή του βίου του (για διάφορους προφανώς λόγους) αποσιωπήθηκε…
Μόλις πριν από μερικούς μήνες, ο Αναστάσιος ήταν από εκείνους (όχι πολλούς) που ύψωσαν ανάστημα απέναντι στις διώξεις κατά της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC) από το καθεστώς Ζελένσκι, χωρίς να μασά τα λόγια του…
Ήταν 26 Αυγούστου του 2024 όταν, με ανακοίνωσή της, η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας τόνιζε ότι «οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι ιερόσυλες επιθέσεις σε χώρους λατρείας, η κατάσχεση περιουσίας εκκλησιών και μοναστηριών είναι βάναυσες πράξεις. Και γίνονται πιο φρικτές όταν τις επιβάλλουν τα νομοθετικά σώματα δημοκρατικών χωρών».
Δύο ημέρες νωρίτερα είχε βγει ο νόμος που έθετε εκτός νόμου την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, με το επιχείρημα περί διατήρησης των στενών δεσμών με τη Μόσχα, παρά τις διαψεύσεις από την UOC.
«Ο πρόσφατος νόμος 8371/24.8.2024 του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας αποσκοπεί ξεκάθαρα στην κατάργηση της κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Με αυτόν τον τρόπο διώκονται εκατομμύρια Ουκρανοί ορθόδοξοι πιστοί, πολυάριθμοι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη Ονουφρίου και μέλη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» απαντούσε ο Αναστάσιος.
Χωρίς να πολιτικολογεί, επικαλέστηκε την εντολή του Αποστόλου Παύλου ότι «εάν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα μέλη υποφέρουν μαζί του», μιλώντας για την ανάγκη «ειρήνης και ενότητας της Ορθοδοξίας» και «τερματισμού των αιματηρών εχθροπραξιών, που τραυματίζουν χωρίς εξαίρεση όλον τον ουκρανικό λαό». Και έστειλε προσωπικές επιστολές συμπαράστασης σε ιεράρχες που στοχοποιήθηκαν, φυλακίστηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους από τον Ζελένσκι.
Το εκκλησιαστικό σχίσμα στην Ουκρανία ξεκίνησε την εποχή της προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία, το 2014, ενώ το 2019 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παραχώρησε αυτοκεφαλία στην ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU), η οποία προηγουμένως είχε αποσχιστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας…
Η υπογραφή της αυτοκεφαλίας:
Είχε προηγηθεί, το 2022, άλλη μια ενωτική παρέμβαση από την Εκκλησία της Αλβανίας. Επανερχόμενος στο ανοιχτό ζήτημα του ουκρανικού αυτοκέφαλου, που είχε λάβει γεωπολιτικές διαστάσεις, ο Αναστάσιος καλούσε για άλλη μια φορά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την παγκόσμια Ορθοδοξία σε Πανορθόδοξη Σύνοδο, ως μόνη αρμόδια για να αντιμετωπίσει τους διχασμούς και τις διαφωνίες. Εις ώτα μη ακουόντων, όμως, ήταν ο λόγος του…
Και σε όσους έριχναν λάσπη περί «ρωσοφιλίας» είχε δώσει ήδη, εμπράκτως, την απάντησή του, καταδικάζοντας -από την πρώτη στιγμή- ως «διχαστική» την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει εξαρχία στην Αφρική. «Συμφιλίωση και καταλλαγή» επαναλάμβανε μονότονα ο μακαριστός…
