Μια εξαιρετικά προσεκτικά δομημένη κατάθεση έδωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, όπου κατηγορεί τον Φιλίστορα Δεστεμπασίδη και τη Μαρία Μαραγγέλη για ψευδορκία σε βάρος του στην υπόθεση Novartis.
Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν το γεγονός πως ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν τόλμησε ούτε για μια στιγμή να ψελλίσει το όνομα “Αλέξης Τσίπρας”.
Το παρασκήνιο πίσω από τη σιωπή
Σύμφωνα με αποκαλύψεις που έχει κάνει εδώ και μήνες το PERIODISTA.GR, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει προσωπικά συγγνώμη από τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τη στοχοποίησή του στην υπόθεση Novartis, αναγνωρίζοντας ότι επρόκειτο για πολιτικό λάθος με τεράστιες θεσμικές συνέπειες.
Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο άνδρες βρίσκονται πλέον σε σιωπηλή πολιτική συνεννόηση, ενώ υπάρχει ήδη σχέδιο που θέλει τον Βενιζέλο να αναλαμβάνει πρωθυπουργός σε ενδεχόμενη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, με τη συγκατάθεση Τσίπρα.
Η σκευωρία που έγινε «ανάμνηση»
Στην κατάθεσή του, ο Βενιζέλος χαρακτήρισε τη σκευωρία Novartis ως «πολλαπλό και συνεχές πλήγμα στο κράτος δικαίου και τη Δημοκρατία», προσθέτοντας:
«Φτάσαμε στο Ειδικό Δικαστήριο με ένα βούλευμα λογικώς ασύντακτο… Δεν είναι αυτοί οι πραγματικοί κατηγορούμενοι. Όταν έδειχναν με το δάχτυλο τους πολιτικούς, διέφευγαν οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί».
Ο «Μάξιμος Σαράφης» στο εδώλιο
Ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση, Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης, που κατέθεσε με το ψευδώνυμο Μάξιμος Σαράφης, βρίσκεται πλέον στο εδώλιο, με τον Βενιζέλο να τον κατονομάζει ως αυτουργό ψευδών καταθέσεων:
«Γνώριζε ότι όσα είπε ήταν ψευδή και όμως τα κατέθεσε. Προφανώς δεν το έκανε χωρίς ηθικό αυτουργό».
Αυτό υπονοεί ευθέως πολιτική καθοδήγηση, αλλά χωρίς καμία αναφορά στον Αλέξη Τσίπρα, παρότι το όνομά του ήταν μέχρι πρόσφατα στο επίκεντρο της υπόθεσης. Η σιωπή του Βενιζέλου, όπως λένε νομικοί και πολιτικοί κύκλοι, δεν είναι αθώα, αλλά συνειδητή και συμφωνημένη.
Τι είχαμε αποκαλύψει στο PERIODISTA.GR
Εδώ και καιρό έχουμε ενημερώσει το κοινό μας για την πολιτική επαναπροσέγγιση Τσίπρα – Βενιζέλου. Το σχέδιο που θέλει τον Ευάγγελο Βενιζέλο επικεφαλής μεταβατικής κυβέρνησης, με τη στήριξη του Αλέξη Τσίπρα και άλλων κομματικών δυνάμεων, δεν είναι πια θεωρία – είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Η κατάθεση Βενιζέλου απλώς επιβεβαιώνει τη στροφή προς ένα κυνικό πολιτικό ρεαλισμό: η Novartis, από σκευωρία που «έριχνε κυβερνήσεις», μετατρέπεται τώρα σε κεφάλαιο πολιτικής συνεννόησης στα υψηλότερα κλιμάκια.
Διαβάστε τον διάλογο:
Πρόεδρος: Υπήρχαν ηθικοί αυτουργοί;
Ευ.Βενιζέλος: Προφανώς. Τα πρόσωπα που είχα μηνύσει, ο τότε πρωθυπουργός, υπουργοί… Η αλυσίδα είναι μακρά. Το δικαστήριό σας οφείλει να βρει τα στρώματα των ηθικών αυτουργών. Ήταν κάνεις που δεν ήξερε αυτή τη μεθόδευση; Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα. Μπορούσε ο κατηγορούμενος από μόνος του να κάνει της σκευωρία της ΝΟΒΑΡΤΙΣ; Όχι βέβαια. Στην αιτιολογία σας ο νομικός και ο ιστορικός τους μέλλοντος θα ψάξει να βρει σκεπτικό για την ηθική αυτουργία. Πολιτικά ήταν τα κίνητρα των ηθικών αυτουργών. Το κίνητρο του κατηγορούμενου συνδέεται με την αυτοπροστασία του.
Εισαγγελέας: Μια παράταξη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύοντας κατηγορίες τι θα μπορούσε να επιτύχει; Αποσταθεροποιήθηκε κάτι;
Ευ.Βενιζέλος: Όταν παρενέβησαν κατηγορώντας δύο πρωθυπουργούς, εμένα ως αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργούς στην κρισιμότερη φάση για τη χώρα, προφανώς ήθελαν να επηρεάσουν τις εκλογές και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας .Πρωτίστως αυτό αφορούσε τον κύριο Πικραμμένο και εμένα που ακούγονταν τα ονόματά μας για την προεδρία της Δημοκρατίας. Υπήρξε αντιπερισπασμός λόγω αδυναμίας της κυβέρνησης να χειριστεί θέματα, μεταξύ αυτών και η Συνθήκη των Πρεσπών.
Ο κ.Βενιζέλος επέμεινε να ζητεί απαντήσεις για το ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός πίσω από τα όσα είχαν καταθέσει οι προστατευόμενοι μάρτυρες. «Έχει σημασία ποιος συνέλαβε την ιδέα. Πάντως δεν συνελήφθη δικονομικώς. Ο κατηγορούμενος εν γνώσει του κατέθεσε ψευδώς. Υπήρχαν όμως και ηθικοί αυτουργοί και κατά τη γνώμη μου ηθικοί αυτουργοί των ηθικών αυτουργών. Ο κατηγορούμενος εξυπηρετούσε δικούς του σκοπούς. Υπήρχε όμως και ο δόλος του ηθικού αυτουργού. (…) Ο κατηγορούμενος είχε ανωνυμία και ασυλία, μέσα σε ένα πολιτικό καθεστώς παντοδυναμίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, νόμιζε ότι μπορούσε να πει και πέντε-δέκα λόγια παραπάνω. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει κάμψη των αντανακλαστικών του υπέρ της αλήθειας», σημείωσε.
