Η εκλογή του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο ύπατο αξίωμα της χώρας του αλλάζει αλλά δεν τροποποιεί ουσιωδώς την στρατηγική της αμερικανικής διπλωματίας στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή , το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
του Μανώλη Κοττάκη
Η Νέα Γιάλτα που ετοιμάζει με τους συμμάχους του Βενιαμίν Νετανιάχου και Βλαντιμίρ Πούτιν ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος φέρνει μεν σε μεγάλη αμηχανία την ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι της Μόσχας αλλά και του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου ( Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήταν ανάμεσα στους 70 πρώτους ηγέτες του κόσμου που μίλησαν και συνεχάρησαν τον Τραμπ μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής σε αντίθεση με τον Ερντογάν ) αλλά δεν ανατρέπει το βασικό σχέδιο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την δημιουργία ενός ενιαίου γεωπολιτικού χώρου Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας στην Μεσόγειο με στόχο την προστασία των συμφερόντων των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Ούτε καθιστά απαγορευτική την ανάδειξη του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα ως σερίφη των Αμερικανών στα Βαλκάνια, εις αντικατάσταση ημών. Γι αυτό το λόγο άλλωστε ο γαμπρός του Τραμπ κύριος Κουσνέρ επενδύει στην Αλβανική ριβιέρα της Χειμάρας αλλά και στην Σερβία. Για να παραταθεί η εύθραυστη ειρήνη του Ντέιτον με μπίζνες.
Υπό το φώς αυτών των δεδομένων η φωτογραφία των κυρίων κυρίων Ερντογάν, Ράμα , Φιντάν, Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη στην Βουδαπέστη δεν πρέπει να ιδωθεί ως ένα κλασικό ενσταντανέ. Πρέπει να ιδωθεί ως χάρτης ! Είναι ο μελλοντικός ενιαίος γεωπολιτικός χώρος τον οποίο σχεδιάζουν οι ΗΠΑ προκειμένου να κλειδώσουν και να ασφαλίσουν τα συμφέροντα τους καθώς και του Ισραήλ στην περιοχή. Και κατ επέκταση να προετοιμαστούν έχοντας κλείσει όλα τα μέτωπα για την μελλοντική μεγάλη σύγκρουση με την Κίνα.
Η ταχεία «εγκάρδια συνεννόηση»
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν δέχθηκε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη αμέσως μετά την συνάντηση του τελευταίου με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάιντεν. Οι βάσεις της Δύσης στην Πάφο και στο Μαρί αναδεικνύουν την Μεγαλόνησο στο στρατηγικό βάθος του Ισραήλ και της Αμερικής εις βάρος της δύστροπης Τουρκίας. Σε πρώτη φάση τουλάχιστον.
Η εκλογή Τραμπ οδηγεί λοιπόν ταχέως όλους τους παίκτες της περιοχής σε μία ταχεία «εγκάρδια συνεννόηση» η οποία όμως εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Ελληνισμού στην περιοχή. Και τούτο διότι οι βασικοί παίκτες έχουν τον μεγάλο πειρασμό να εντάξουν τις…. μπίζνες μεταξύ των αστικών τάξεων των χωρών τους στον σχεδιασμό για την εξωτερική πολιτική και να θυσιάσουν ζωτικά συμφέροντα του Έθνους στον βωμό ιδιωτικών συμφερόντων, όπως θα έλεγε και το ΚΚΕ. Με το αζημίωτο.
Τα μηνύματα Καιρίδη-Μπακογιάννη
Είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό ότι αμέσως μετά την εκλογή Τραμπ και πριν την συνάντηση Γεραπετρίτη -Φιντάν συνέβησαν τα εξής:
Πρώτον , ο υπερδραστήριος Βουλευτής της ΝΔ και τέως Υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης μέλος της ομάδας Παπαδοπούλου ( υφυπουργού Εξωτερικών) – Ζεμενίδη και άλλων δημοσιογραφικών συνιστωσών που υπεστήριξαν μετά πάθους τους «Δημοκρατικούς» στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές έκανε εντυπωσιακή στροφή. Δήλωσε στο Action 24 γεμάτος χαμόγελο και νόημα ότι μετά την εκλογή Τραμπ «πρέπει να προσαρμοστούμε» και «δίπλα στο Διεθνές Δίκαιο να προσθέσουμε και συναλλακτικές πολιτικές».( αποδίδουμε το πνεύμα των δηλώσεων του). «Συναλλακτικές πολιτικές» στην διπλωματία και στην γεωπολιτική ονομάζονται η συναλλαγή μεταξύ κρατών χωρίς κανόνες. Το πάρε δώσε. Περισσότερο σαφής δεν θα μπορούσε να είναι ο κύριος Βουλευτής.
Δεύτερον η Ντόρα Μπακογιάννη που όπως φάνηκε στην συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας είναι ο επίσημος κηδεμών και ο επιτηρητής του Υπουργού Εξωτερικών έσπευσε με συνέντευξη της στον ΣΚΑΙ το πρωί της Παρασκευής να τον «καπελώσει» και να διακηρύξει την θέση ότι «το Αιγαίο δεν είναι αποκλειστικά ελληνική λίμνη». Λέγοντας αυτό που δεν μπορούσε να πει δημοσίως ο άφωνος κύριος Γεραπετρίτης. Η κυρία Μπακογιάννη δεν τόλμησε να εμπλέξει στην επιχειρηματολογία της τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μετά την προειδοποίηση του Κώστα Καραμανλή από την Θεσσαλονίκη ότι τέτοιες απόπειρες είναι «εκ του πονηρού» αλλά επέμεινε ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα.
Στην ουσία ανταποκρίθηκε (όπως και ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης – με αφορμή τα θαλάσσια πάρκα αναγνώρισε εμμέσως ότι η Άγκυρα έχει δικαιώματα στην καρδιά του Αιγαίου που η Ελλάς δεν τα αμφισβητεί) στην απαράδεκτη θέση που διατύπωσε ο Χακάν Φιντάν στα «Νέα»: «Να ξεκινήσουμε την συζήτηση σκεπτόμενοι ότι και η άλλη πλευρά έχει δικαιώματα και προτεραιότητες».
Στην ίδια συνέντευξη ο κύριος Φιντάν αφού θύμισε ότι και οι δύο κυβερνήσεις έχουν λάβει προσφάτως ισχυρή λαϊκή εντολή τόνισε ότι «το Αιγαίο είναι ημίκλειστη θάλασσα». Αυτό δεν ελέχθη τυχαία . Στόχος των Τούρκων με τον οποίο δεν διαφωνεί για την ώρα η Δύση είναι να χαρακτηριστεί το Αιγαίο «ειδική περίπτωση» προκειμένου να γίνουν δεκτές οι θέσεις της γείτονος ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Εξαιρετικά πονηρή και δεν απαντήθηκε ήταν η φράση του κυρίου Φιντάν για τα πάρκα ότι «είμαστε κατά της εκμετάλλευσης οικουμενικών αξιών όπως το περιβάλλον για πολιτικούς σκοπούς».
Στην ουσία «βάπτισε» «οικουμενική αξία» το ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα να ιδρύει πάρκα στην καρδιά του Αιγαίου σε σημείο που να διερωτάται κανείς: Μήπως αύριο θα ονομαστεί «κοινό τοις πάσιν», οικουμενικός και ο ελληνικός ορυκτός πλούτος στο Αιγαίο και την Μεσόγειο προκειμένου η συνεκμετάλλευση του να γίνει χωρίς την προσφυγή στους κλασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου; Ήδη ο Φιντάν μακριά από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου ομιλεί για «δίκαιο διαμοιρασμό» χωρίς ο κοιμώμενος διπλανός του κύριος Γεραπερίτης να «σαλεύει» .
Πριν προλάβει κανείς να αμφισβητήσει την εγκάρδια συνεννόηση «καταστροφή» για το Αιγαίο η οποία υποστηρίζεται με πάθος από οικονομικά συμφέροντα στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και την Νέα Υόρκη για άλλους λόγους , πρέπει να θυμηθεί
α) την προτροπή του τέως Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Τζο Κέρι για συνεργασία Ελλάδος-Τουρκίας για τα θαλάσσια πάρκα στην καρδιά του Αιγαίου ( έγινε τον Απρίλιο του 2024 στην Αθήνα, στο περιθώριο της Διάσκεψης των Ωκεανών)
β) την προτροπή του αμερικανόφιλου Γιώργου Παπανδρέου για συνεκμετάλλευση του ήλιου και του αέρα του Αιγαίου με αιολικά πάρκα στο πλαίσιο μιας «εταιρικής σχέσης»
γ) την απαίτηση Φιντάν για συνεργασία Ελλάδας Τουρκίας στο πλαίσιο της πολιτικής για τα θαλάσσια πάρκα.
Η προετοιμασία για τις «πιθανές συμφωνίες» που θα υπογράψουν Μητσοτάκης-Ερντογάν!
Η μεγάλη διευθέτηση στο Αιγαίο είναι η καρδιά των επιδιώξεων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με τις οποίες δεν διαφωνούν οι ΗΠΑ. Καθώς το αρχιπέλαγος είναι μία θάλασσα στρατηγικής σημασίας για την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης αλλά και για την πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή μεταξύ των οποίων παρεμβάλλεται το Αιγαίο. Δεν θέλουν να την ελέγχουν αποκλειστικώς οι Έλληνες.
Η όποια λύση θα επηρεάσει άλλωστε και την επίλυση του Κυπριακού για να σφραγιστεί ο χάρτης της περιοχής. Ο μέγας κίνδυνος αυτής της διευθέτησης η οποία θα επισπευσθεί για να κλείσει πριν ορκιστεί ο Πρόεδρος Τραμπ είναι να καταστούν οι κομπάρσοι της διευθέτησης η Ελλάς και η Κύπρος έναντι της Τουρκίας και της Αλβανίας. Το οποίον σημαίνει ότι θα είναι πολύ πικρό το τίμημα της «μακράς ειρήνης» που ονειρεύεται ως άλλος Ελευθέριος Βενιζέλος ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Από την προσεκτική ανάγνωση άλλωστε των δηλώσεων των δύο υπουργών Εξωτερικών που έγιναν στην Αθήνα την Παρασκευή το μεσημέρι προκύπτει ότι ο κύριος Φιντάν αποκάλυψε μπροστά στον άφωνο Γεραπετρίτη ότι στην κατ ιδίαν συνάντηση τους έγινε προετοιμασία «για τις πιθανές συμφωνίες» που θα υπογραφούν τον Ιανουάριο στην συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη Ερντογάν !
Χωρίς να διευκρινίσει ποιες. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών μίλησε ευθέως κατά της Ομοσπονδίας στην Κύπρο, υπέρ της συνεκμετάλλευσης και του «δίκαιου διαμοιρασμού» του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου, υπέρ των δικαιωμάτων των «Τούρκων ομογενών» σε όλη την Ελλάδα, υπέρ της αποκατάστασης των Οθωμανικών Μνημείων (Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακαινίζει με δική του πρωτοβουλία το τέμενος Αλκαζάρ στην Θεσσαλονίκη (Χαμζά Μπέη) και το τέμενος Βαγιαζήτ στον Έβρο που είναι το παλαιότερο των Βαλκανίων), χωρίς ο Έλλην ΥΠΕΞ να αρθρώσει λέξη! Λέξη για την Κύπρο, λέξη για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, λέξη κατά της συνεκμετάλλευσης, λέξη για την Αγία Σοφία και για την Μονή της Χώρας.
Το μόνο παρήγορο στην όλη εξίσωση είναι ότι το Υπουργείο Άμυνας προχωρά με πρωτοβουλία του Νίκου Δενδια σε ριζική αναδιάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων με την νέα τους δομή και με το πρόγραμμα εξοπλισμών. Το νέο δόγμα Δένδια «Ατζέντα 2030» που πρόκειται να παρουσιαστεί στο ΚΥΣΕΑ και στην Βουλή τις προσεχείς εβδομάδες είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να προβλέπει και να προλαμβάνει και τις τυχόν αρνητικές συνέπειες από την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας. Αλλά και να απορρίψει στην πράξη τις παράλογες τουρκικές απαιτήσεις για την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων Αρκεί όμως αυτό;
