Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Εξ αρχής, κατά την κρίση μέσων ενημέρωσης, πολιτικών παρατηρητών, στελεχών διαφόρων κομμάτων και άλλων, ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν ακατάλληλος για ρόλο στην Αριστερά, ενδεχομένως και στην πολιτική γενικότερα.
Όχι όμως για την κρίση της «ιστορικής» κομματικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ: το 2023 τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τον έχρισε ομόφωνα – και με την ευλογία του απερχομένου προέδρου του -υποψήφιο για την ηγεσία. Και ας είχαν βγει στα κεραμίδια πολιτικοποιημένα στελέχη και άλλοι προοδευτικοί παράγοντες.
Η κομματική βάση νομιμοποίησε τις επιλογές τους και τον ανάδειξε πρόεδρο. Δίνοντας μάλιστα στην εκλογή του χαρακτήρα τιμωρίας των μηχανισμών, στους οποίους τα απλά κομματικά μέλη καταλόγιζαν τις ευθύνες για την εκλογική συντριβή. Ασμένως ο απελθών πρόεδρος του παρέδωσε το κόμμα.
Όταν ο ίδιος διαπίστωσε-καθυστερημένα- ότι η εκλογική Κασσελάκη δεν βασίσθηκε σε ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα και ζήτησε επανάληψη της διαδικασίας, το συνέδριο του κόμματος αντέδρασε, υπέρ του Κασσελάκη. Ουδείς ισχυρίσθηκε ότι δεν εκπροσωπεί την κομματική βάση.
Στις Ευρωεκλογές, το εκλογικό σώμα – σε περίοδο τρομακτικής κρίσης εμπιστοσύνης προς τα κόμματα, που δηλώθηκε ευθέως με την αποχή- με το σχεδόν 15% και το ρόλο δευτέρου κόμματος στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διάσπαση και τις αποχωρήσεις, επικύρωσε την ηγεσία Κασσελάκη.
Όσοι πιστεύουν ότι με άλλον επικεφαλής, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε περισσότερο κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους. Το πρόβλημα στη σχέση του συγκεκριμένου κόμματος με την κοινωνία , προϋπήρχε του Κασσελάκη, όπως απέδειξαν οι εθνικές εκλογές του 2023 . Και στην ούγια είχε ονόματα και διευθύνσεις.
Ήταν απλό: η ηγεσία που το οδήγησε στις τρεις εκλογικές νίκες του 2015 και το κράτησε όρθιο στην ήττα του 2019, άρχισε να μην εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες . Για λόγους που ξέρουν πλέον και τα μικρά παιδιά- και αναγνώρισε και η ίδια εμπράκτως, με παραίτηση.
Νομιμοποίηση έπαιρνε ο Κασσελάκης και από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, που τον ακολουθούσε με τα σακίδια στον ώμο στις Σπέτσες, τον χειροκροτούσε στις κομματικές συγκεντρώσεις και δέχθηκε την πρότασή του να χρίσει επικεφαλής της στη Βουλη στον – αμφιλεγόμενο- Νίκο Παππά.
Αιφνιδίως ξέσπασε κρίση. Είτε υπήρχε μαριονετιστας είτε όχι, μια μειοψηφική ομάδα στελεχών αποφάσισε ότι ο Κασσελάκης δεν είναι απλως ακατάλληλος, αλλά και επικίνδυνος.
Με περίεργες μετακινήσεις στο παρασκήνιο, κάποιοι άλλαξαν εσωκομματικό στρατόπεδο και δυο κομματικά όργανα- με τη συγκατάθεση μόλις 150 προσώπων -αποφάσισαν να μην είναι υποψήφιος στη νέα εκλογή προέδρου. Ούτε καν με … απόφαση συνεδρίου.
Πρόκειται για επιτομή αντιδημοκρατικής μεθόδευσης, αν όχι αθλιότητας προς τα απλά μέλη του κόμματος που τίθεται υπό κηδεμονία. Η κοινή γνώμη εμφανώς απεχθάνεται τις «ίντριγκες της αριθμητικής» – που σε κάθε περίπτωση, αν δεν ωφελούν τον Κασσελάκη σίγουρα βλάπτουν τον ΣΥΡΙΖΑ που θεωρείται προβληματικό κόμμα.
Όχι γιατί «κόβουν» Κασσελάκης. Αλλά γιατί στερούν από την κομματική βάση, που έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα ανάδειξη της ηγεσίας, να τον αξιολογήσει. Δηλαδή, αντί να εισηγηθούν στα μέλη του κόμματος την καταψήφισή του, όπως έχουν δικαίωμα, αποφασίζουν πριν από αυτούς γι αυτούς.
Κάνοντας μάλιστα τέλειο τον εξευτελισμό, αποφάσισαν ότι δεν κάνει για -υποψήφιος-πρόεδρος ο Κασσελάκης, αλλά κάνει ο …Γκλέτσος!
«Επιτέλους τέλος», που έλεγε παλιά και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τα βλέμματα στρέφονται στον Αλέξη Τσίπρα- ως μόνο δυνάμενο να σταματήσει την κατηφόρα και τη διάσπαση -που θα εξανεμίσει τη μόνη κληρονομιά που άφησε: το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν χρειάζεται παρά να επαναλάβει όσα διεμήνυσε τον περασμένο Φεβρουάριο ο ίδιος: επανάληψη της εκλογής για την ηγεσία με πολιτικούς όρους. Ο λογαριασμός είναι δουλειά του ξενοδόχου: αν η βάση του ΣΥΡΙΖΑ θέλει επικεφαλής τον Κασσελάκη , τον Κασσελάκη θα έχει. Θα θέλει άλλον αν τον αναδείξει. Το «νταβατζηλίκι» περιττεύει…
Πού κολλάει ο Τσίπρας; Ο ίδιος θα αποφασίσει. Αν ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι αυτά συμβαίνουν στον πλανήτη Αρη και όχι στο κόμμα του, οπότε δεν έχει λόγο να παρέμβει, πρέπει να το πει.
Αλλά ταυτόχρονα να εξηγήσει κάτι: πως συμβαίνει οι «φωτισμένοι» Κεντροεπίτροποι -που δίνουν όποιες επιλογές θέλουν αυτοί στη κομματική βαση- να συνθέτουν το ακροατήριό του σε κάθε δημόσια εμφάνιση του;
Είναι φανερό ότι με τον τρόπο τους, τον υποβιβάζουν, από ηγέτη, σε επικεφαλής φράξιας και εν δυνάμει επικεφαλής τους. Αναλαμβάνοντας να «εκκαθαρίσουν την κατάσταση» για λογαριασμό του, για να μην το κάνει ο ίδιος, απέναντι στον Κασσελάκη.
Σε κάθε περίπτωση δεν νοείται να σιωπά. Δεν μπορεί να έχει λόγο για τα πάντα, -ακόμη και από την Τυνησία- και να μην έχει για ό,τι συμβαίνει στο φυσικό του πολιτικό χώρο. Βασικές αρχές της δημοκρατικής διαδικασίας και της Αριστεράς, παραβιάζονται. Αν δεν το βλέπει έτσι, ας το πει.
Με απλά λόγια: η σιωπή δεν είναι χρυσός για τον Αλέξη Τσίπρα. Θα προσφέρει υπηρεσία στην πολιτική, στον φυσικό χώρο του και στον ευατό του, αν πάρει θέση. Οποια και αν είναι αυτή . Σε τελευταία ανάλυση, αποχωρώντας από την ηγεσία, πήρε στις αποσκευές του το ρόλο του εγγυητή- για τη συνέχεια.
Η τοποθέτηση του, έστω την ύστατη ώρα, πριν τη διάλυση -που θα καταστήσει άλλο κόμμα αξιωματική αντιπολίτευση- αποτελεί χρέος απέναντι σε όσους τον έκαναν αρχηγό τους στην κομματική ιεραρχία και πρωτίστως σε όσους τον ανέδειξαν Πρωθυπουργο. Ηδη όλο και περισσότεροι, κάθε φορά που τον βλέπουν, σκέφτονται:
– Μας απογοήτευσες όλους. Γιατί;
