Κόλαφος από τον βρετανικό Guardian για την αύξηση του αριθμού των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα, με την εφημερίδα να κάνει μία αντιπαραβολή με τα ειδώλια της κυκλαδικής τέχνης, τα οποία απεικονίζουν «έναν σεβασμό προς το γυναικείο σώμα».
Συγκεκριμένα, ο Guardian αντιτάσσει τα αγαλματίδια της κυκλαδικής τέχνης με τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα και τονίζει ότι «δεν πρέπει να είναι τα θύματα που θα καλούνται να φύγουν, που πρέπει να υπομείνουν τέτοιες συμπεριφορές. Θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς παντού, ανά πάσα στιγμή».
Κάνοντας ειδική μνεία στα μικρά αγάλματα που αποκαλύφθηκαν τον 19ο αιώνα, ολόκληρα ή σπασμένα, το άρθρο αντιπαραβάλλει τη μοναδικότητά τους απέναντι στις γυναικοκτονίες της εποχής μας.
Ψηλά, λεπτά, μικρά, φαρδιά ή σε σχήμα βιολιού. Ξαπλωμένα, όρθια, με τα χέρια σταυρωμένα ή κοιτάζοντας ψηλά προς τα αστέρια. Όλες αυτές οι περιγραφές μου ήρθαν στο μυαλό την περασμένη εβδομάδα όταν ήρθα σε επαφή με μερικά από τα παλαιότερα γνωστά ελληνικά ειδώλια γλυπτά, γνωστά ως κυκλαδική τέχνη, γράφει μεταξύ άλλων η αρθρογράφος.
«Δεν είναι περισσότερα γνωστά για αυτές τις μυστηριώδεις, αιθέριες φιγούρες, που δημιουργήθηκαν πριν διαδοθεί ευρέως η γραπτή γλώσσα. Αλλά το να τα βλέπεις είναι συγκλονιστικό.
Σε κάνουν να φαντάζεσαι πώς ήταν η ζωή στον αρχαίο κόσμο, πόσο διαφορετικοί ήταν οι πολιτισμοί τους από τον δικό μας» λέει και συνεχίζει:
«Αν καθίσετε με αυτές τις φιγούρες και νιώσετε τη γιορτή της ζωής μέσα τους, θα πιάσετε τον εαυτό σας να σκέφτεται τον χρόνο, τη μακροζωία των αντικειμένων, τα ίχνη των αρχαίων πολιτισμών και την ομορφιά και τη δύναμη των ανθρώπινων σωμάτων» συνεχίζει το άρθρο.
Και σημειώνει: «Οι περισσότερες από τις κυκλαδικές μορφές είναι γυναικείες, κατά τη διάρκεια ή μετά την εγκυμοσύνη, όπως αποδεικνύεται από τις διογκωμένες κοιλιές τους που σχηματίζουν ένα ελαφρώς προεξέχον τόξο ή τα επίπεδα στομάχια με ανάγλυφες γραμμές που συμβολίζουν τις ραγάδες.
Η γονιμότητα, τόσο ως δότης ζωής όσο και ως μέσο εκκαθάρισης της γης, ήταν σημαντικό να λατρεύεται σε τέτοιους πολιτισμούς – και από τη συλλογή των σωζόμενων γυμνών γυναικείων ειδωλίων φαίνεται ότι τα σώματα των γυναικών ήταν ιδιαίτερα σεβαστά για τις φαινομενικά θαυματουργές δυνάμεις τους. Πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι μαίες θεωρούνταν ως οι πιο ισχυρές από όλες».
«Αλλά βλέποντας αυτά τα ειδώλια, γαλήνια και υπέροχα με τα κομψά διπλωμένα χέρια τους να προστατεύουν σφιχτά το στομάχι τους, με έκανε να σκεφτώ πώς τόσο συχνά κρύβονται τα έγκυα σώματα στην τέχνη και την οπτική κουλτούρα. Με έκαναν επίσης να σκεφτώ την ανάγκη να προστατεύσω τα σώματα με κάθε κόστος, να γιορτάσω τις άπειρες δυνατότητές τους. Τα σώματα είναι για να τιμούν και να συντηρούν, όχι να αντικειμενοποιούν, να εκμεταλλεύονται ή να καταστρέφουν.
Αυτό ήταν γροθιά για μένα διαίτερα όταν ήμουν στην Αθήνα, καθώς στα πρωτοσέλιδα κυριαρχούσε η πρόσφατη έξαρση των γυναικοκτονιών», σημειώνει η αρθρογράφος, αναφερόμενη ιδιαίτερα στις διαδηλώσεις για τη γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων, αλλά και τη γυναικοκτονία της 41χρονης εγκύου από τον σύντροφό της και τον φίλο του.
Η αρθρογράφος, μιλώντας για την επόμενη μέρα μετά τις ανακοινώσεις του υπ. Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για δημιουργία διαμονής σε ασφαλείς χώρους των ατόμων που κινδυνεύουν, σημειώνει ότι «απαιτείται επειγόντως περαιτέρω δράση. Και για να ενεργοποιηθεί αυτή η κίνηση, χρειάστηκε ο ετήσιος αριθμός των αναφερόμενων περιπτώσεων ενδοοικογενειακής κακοποίησης να φτάσει τις 10.000 – αριθμός που θα πρέπει να εξεταστεί παράλληλα με τις εκτιμήσεις που υποδηλώνουν ότι λιγότερες από το ένα τέταρτο των περιπτώσεων θεωρείται ότι αναφέρονται στην αστυνομία. Αν και είναι καλό οι γυναίκες να νιώθουν ότι μπορούν να πάνε σε μέρη για να βρουν καταφύγιο, τι γίνεται με τα παιδιά που μπορεί να φροντίζουν; Και τι θα γίνει αφού πάνε σπίτι;
Δεν πρέπει να είναι τα θύματα που θα καλούνται να φύγουν, που πρέπει να υπομείνουν τέτοιες συμπεριφορές. Θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς παντού, ανά πάσα στιγμή. Αυτό που αναδεικνύει το θέμα είναι η επείγουσα ανάγκη εκπαίδευσης των ανθρώπων σχετικά με τη σημασία της τιμής και του σεβασμού των φορέων. Αν και αυτά τα κυκλαδίτικα ειδώλια προέρχονται από έναν πολιτισμό που φαίνεται το αντίθετο από τον δικό μας, νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε από αυτά».
Με τα γαλήνια χαρακτηριστικά και τις όμορφες καμπύλες τους, που έχουν επιβιώσει από πολέμους, σεισμούς, επαναστάσεις και άλλα, μας διδάσκουν για την πολυτιμότητα των σωμάτων, την ανάγκη να προστατεύονται, όχι να καταστρέφονται – και να σεβόμαστε για τις απίστευτες ικανότητές τους ως δότες ζωής», αναφέρει το άρθρο του Guardian.
