Η παραίτηση Τσίπρα λειτουργεί ως θρυαλλίδα στο πολιτικό σκηνικό. Τα σενάρια για κόμμα Καρυστιανού και κόμμα Σαμαρά αλλάζουν ριζικά την ισορροπία δυνάμεων σε κεντροαριστερά και δεξιά
Η αιφνιδιαστική ως προς το χρόνο, αλλά απολύτως αναμενόμενη παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως πολιτική θρυαλλίδα.
Με αυτή την κίνηση, ο πρώην πρωθυπουργός δεν αποχωρεί από την πολιτική, αλλά ουσιαστικά επιστρέφει σε αυτή με νέο ρόλο.
Όπως ξεκαθάρισε στη δήλωσή του, στόχος είναι «να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε. Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες».
Πίσω από τα λόγια, διαγράφεται καθαρά το σχέδιο ενός νέου πολιτικού εγχειρήματος, που δεν θα μοιάζει με τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με μια πιο κοινωνική, ευέλικτη και διεισδυτική μορφή αριστεράς.
Και αυτό, ανοίγει ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό.
Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε
Η αποχώρηση Τσίπρα δεν είναι απλώς συμβολική.
Δρομολογεί το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίζαμε.
Είτε αυτό εκφραστεί μέσω ενδοκεντροαριστερών διεργασιών είτε με ίδρυση νέου κόμματος, το δεδομένο είναι ένα:
Η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κεντρικού πυλώνα της αντιπολίτευσης τελείωσε.
Αυτό φέρνει νέες προκλήσεις για το ΠΑΣΟΚ, που καλείται να κρατήσει τη δεύτερη θέση και να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί ως κύριος πόλος της κεντροαριστεράς.
Αλλά οι επιπτώσεις δεν σταματούν εκεί.
Κόμμα Καρυστιανού: Ένα νέο κύμα διαμαρτυρίας με σημαία τη Δικαιοσύνη
Η πιθανότητα δημιουργίας κόμματος με επικεφαλής τη Μαρία Καρυστιανού, την πρόεδρο του Συλλόγου συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη, δεν είναι πια φήμη.
Η ίδια αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο και καλλιεργεί συστηματικά το κλίμα για μια πολιτική πρωτοβουλία με ηθικό και κοινωνικό πρόσημο.
Ένα τέτοιο κόμμα, με αιχμή τη δικαιοσύνη και την κοινωνική λογοδοσία, θα μπορούσε να πλαγιοκοπήσει δυνατά την κεντροαριστερά, αποσπώντας ψηφοφόρους απογοητευμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Η Καρυστιανού δεν διαθέτει κομματικό μηχανισμό, αλλά έχει συμβολικό κεφάλαιο:
το ήθος του αγώνα για αλήθεια στα Τέμπη και την εικόνα του ανθρώπου που δεν φοβάται να τα βάλει με το σύστημα.
Αν η παρουσία Τσίπρα επαναφέρει το ενδιαφέρον στην πολιτική αλλαγή, η Καρυστιανού μπορεί να ενσαρκώσει το θυμικό της κοινωνικής οργής.
Και αυτό τρομάζει τα παραδοσιακά κόμματα.
Κόμμα Σαμαρά: Η «δεξιά Δεξιά» που απειλεί τον Μητσοτάκη
Στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος, το σενάριο κόμματος υπό τον Αντώνη Σαμαρά αποκτά νέα δυναμική.
Η παραίτηση Τσίπρα δεν επηρεάζει μόνο την κεντροαριστερά, αλλά αναγκάζει και τη δεξιά πτέρυγα να επανατοποθετηθεί.
Ένα κόμμα Σαμαρά, με εθνικοπατριωτικό, κοινωνικά συντηρητικό προφίλ, θα μπορούσε να φθείρει άμεσα τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και να μετατοπίσει τον δημόσιο διάλογο προς τα δεξιά, αποδυναμώνοντας τη συζήτηση για κοινωνικές και θεσμικές αλλαγές.
Η κίνηση αυτή θα έφερνε σε δύσκολη θέση το Μαξίμου, καθώς θα άνοιγε μέτωπα από τα δεξιά, ενώ ο Τσίπρας θα ανασυγκροτούσε το προοδευτικό ακροατήριο.
Η παράλληλη άνοδος δύο νέων πολιτικών σχηματισμών — ενός «ηθικού» κόμματος Καρυστιανού και ενός «εθνικού» κόμματος Σαμαρά — θα αναδιαμορφώσει πλήρως την πολιτική γεωγραφία.
Το τέλος της κυβερνητικής «άνεσης»
Μέχρι σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολάμβανε μια πρωτοφανή πολιτική άνεση, καθώς το τοπίο γύρω του ήταν διαλυμένο:
ένας ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση, ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς κατεύθυνση και καμία αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση.
Η παραίτηση Τσίπρα, η πιθανότητα κόμματος Καρυστιανού, αλλά και η κινητικότητα γύρω από τον Σαμαρά, τερματίζουν αυτή την περίοδο ασφάλειας.
Ακόμη κι αν δεν υπάρξει άμεση απειλή για την κυβέρνηση, οι ισορροπίες αλλάζουν.
Το αφήγημα της «μοναδικής σταθερότητας» δεν θα είναι πια πειστικό, ενώ η αντιπολιτευτική πολυδιάσπαση θα δώσει τη θέση της σε ρευστότητα και νέες συμμαχίες.
