Τον Ιανουάριο του 2018 και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην εξουσία, ο Ιβάν Σαββίδης, η επαγγελματική του πορεία του και η εμπλοκή του στην επιχειρηματική και πολιτική ζωή της Ελλάδας είχαν στο επίκεντρο εκτενούς ρεπορτάζ του αμερικανικού περιοδικού The American Interest.
Το άρθρο υπέγραφε ο Αλεξάντερ Κλαπ τον οποίο αποθεώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή υπογράφει άρθρο στους New York Times, στο γνωστό όργανο της αμερικανικής προπαγάνδας. Και ενώ σήμερα ο Κλαπ κάνει λόγο για «σαπίλα στη καρδιά της Ελλάδας», είναι ο ίδιος που το 2018 έγραφε για «άθλια διαπλοκή Τσίπρα».
Σήμερα τον αποθεώνουν οι ΣΥΡΙΖαίοι, τότε όσα έλεγε τα υιοθετούσαν οι νεοδημοκράτες. Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι πρόκειται για… ογκόλιθο της δημοσιογραφίας και “τέρας” αξιοπιστίας, όπως μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όπως διαβάζουμε, έφτασε ένα βήμα πριν από το Πούλιτζερ, τότε τα όσα έγραφε το 2018 για τον Τσίπρα έχουν την ίδια αξιοπιστία με όσα γράφει σήμερα για τον Μητσοτάκη. Σωστά; Τα ίδια ισχύουν και για τους Δεξιούς.
Μην ταράζεστε. Ο Κλαπ δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτα λιγότερο από έναν αναμεταδότη είτε της νεοταξικής – δυτικής προπαγάνδας, είτε όσων του λένε καλοί του φίλοι (επίσης νεοταξίτες – και κάποιοι γερμανοθρεμένοι) δημοσιογράφοι στην Αθήνα.
Τι έγραφε τότε
Ο Κλάπ στο δημοσίευμα με τίτλο «Η νέα ολιγαρχία της Ελλάδας – Από τη Ρωσία με αγάπη» την δραστηριότητα του Σαββίδη, έκανε λόγο για τους «πολλούς και ασυνήθιστους ρόλους που έχει παίξει στη ζωή του», όπως μεγιστάνας στο χώρο των καπνικών προϊόντων σε Ευρώπη και Ασία, μέλος της ρωσικής Δούμας και άτομο του περιβάλλοντος του Ρώσου προέδρου Πούτιν.
Ανέφερε ότι πλέον από μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου έμπαιναν ευθέως ερωτήματα για το πώς κατόρθωσε να αποκτήσει τη μεγάλη του περιουσία. «Πώς ένας άνδρας που στα χαρτιά έχει περιουσία 760 εκατομμύρια δολάρια έχει επενδύσει σχεδόν το ήμισυ αυτού του ποσού στην Ελλάδα μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία;» έγραφε χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα.
Περισσότερο ανησυχητικός, σύμφωνα με το περιοδικό, είναι ο ρόλος «του αμφιβόλου προέλευσης ολιγάρχη στην Ελλάδα». Όπως ανέφερε, το τελευταίο διάστημα η δραστηριότητα του κ. Σαββίδη στη Θεσσαλονίκη έχει προκαλέσει ερωτήματα όσον αφορά την προέλευση των πόρων του και τις επιδιώξεις του, ειδικά για την επένδυση στο λιμάνι της πόλης που αποτελεί πύλη για τα Βαλκάνια. Σημείωνε πως η επένδυση Σαββίδη στο στρατηγικής αξίας λιμάνι της Θεσσαλονίκης φαντάζει κίνηση που θα μπορούσε να περιορίσει την πρόσβαση του Ναυτικού του NATO στα Βαλκάνια, την περιοχή όπου εφάπτονται οι σφαίρες της Δύσης και της Ρωσίας.
Το περιοδικό κατηγορούσε τον Σαββίδη πως στην πραγματικότητα προωθεί υπογείως τα συμφέροντα του Πούτιν στο Αιγαίο. «Υπό αυτό το πρίσμα όλες οι δουλειές του Σαββίδη στην Ελλάδα δείχνουν να εξυπηρετούν την ατζέντα της Μόσχας», ανέφερε το άρθρο.
Αναγνώριζε πως οι καταγγελίες σχετικά με τον κ. Σαββίδη θα μπορούσαν να είναι άστοχες, όμως υπογραμμίζει ότι ακόμα και σε αυτή την περίπτωση ο ρωσοπόντιος επιχειρηματίας έχει μία μεγάλη διαφορά από τους παραδοσιακούς «ολιγάρχες» της Ελλάδας: Οι υπόλοιποι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι πάντοτε φιλοδυτικοί Ευρω-Ατλαντιστές, ενώ ο κ. Σαββίδης θυμίζει περισσότερο το γκρίζο τοπίο που έχει διαμορφωθεί στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση.
Οι σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ
Έμφαση έδινε ο Κλαπ στο γεγονός ότι ο Ρωσοπόντιος επιχειρηματίας δεν είναι ο τυπικός Έλληνας ολιγάρχης ο οποίος έχει σχέσεις με όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας και ο προσανατολισμός του είναι προς τη Δύση. «Ο Σαββίδης έχει γίνει έναν πιστό όργανο της ακροαριστερής κυβέρνησης, η οποία ανελίχθηκε στην εξουσία υποσχόμενη ότι θα επιβληθεί σε άτομα σαν αυτόν, αλλά αντιθέτως τους έδωσε την άδεια να ευδοκιμήσουν».
Μάλιστα ανέφερε ότι για τον Αλέξη Τσίπρα ο Ιβάν Σαββίδης είναι “ημέτερος”. Από την πλευρά του ο Σαββίδης σε συνεντεύξεις του συγκρίνει τον Τσίπρα με τον Putin, ενώ “προειδοποίησε” τον αρχηγό της αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη ότι “δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο, το περιοδικό τόνιζε ότι η υπόθεση Σαββίδη αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ένα πρόβλημα στη σημερινή Ελλάδα: Ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης που θεωρητικά είχαν στόχο να εκσυγχρονίσουν το παραγωγικό μοντέλο της χώρας με όργανο τη λιτότητα, δεν απέφεραν καρπούς αλλά άνοιξαν την πόρτα σε φιλόδοξους νέους ολιγάρχες.
«Μπορούμε ήδη να φανταστούμε μελλοντικούς αξιωματούχους της ΕΕ να παραξενεύονται για τη σάπια κατάσταση της Ελλάδας, διερωτώμενοι πώς αυτό συνέβη ξανά».
Μάλιστα έκανε λόγο για “άθλια διαπλοκή”.
Διαβάστε ολόκληρο εκείνο το άρθρο ΕΔΩ
