Η φενάκη του “διπόλου Μητσοτάκης – Τσίπρας”: πολιτικό εργαλείο ή πρόβα επιστροφής;
Του Νίκου Τσαγκρή
Αρκούντως αιφνίδια, χαλαρά ωστόσο, ήσυχα, σαν τα ανακουφιστικά μεταδεκαπενταυγουστιάτικα μελτέμια που ελάφραιναν τη βαριά ατμόσφαιρα της μαζικής επιστροφής στην… κόλαση της μη Δημοκρατίας Μητσοτάκη – πέρασε απ’ το πρωτοσέλιδο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας «Το Βήμα» εκείνη η δημοσκόπηση της Interview για λογαριασμό του politic.gr, υπό τον τίτλο «Σημαντική πτώση για ΝΔ, τι λένε οι πολίτες για το δίπολο Μητσοτάκης – Τσίπρας», για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Λοιπόν, εσείς τι λέτε για το… «δίπολο Μητσοτάκης – Τσίπρα»; Ανακουφιστήκατε;», είναι το ερώτημά μου – ερώτημα ρητορικό φυσικά, με προφανή τη διάθεση ειρωνείας και σαρκασμού, όχι τόσο της δημοσκόπησης και των ευρημάτων της, όσο της τιτλοφόρησής της από το Μέσο που την δημοσιεύει… Την φανερή πρόθεσή της/του, να υποβάλει στον αναγνώστη μια φενάκη που, ως δια μαγείας, προέκυψε ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι: μια πολιτική κατάσταση επιστροφής στο κατεστραμμένο από τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό δίπολο Μητσοτάκη – Τσίπρα.
Ποιος είναι, αλήθεια, ο «κατασκευαστής» αυτής της φενάκης και γιατί την έφτιαξε; Πού αποσκοπεί; Είναι πράγματι μια φενάκη ή μήπως μια πραγματικότητα; Και πώς βλέπουν «δίπολο Μητσοτάκης – Τσίπρα» οι αναλυτές και οι… τιτλοφόροι στο εύρημα μιας δημοσκόπησης που αναφέρει ότι «στην ερώτηση “Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για πρωθυπουργό ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα”, το 31% συντάσσεται με τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα να ακολουθεί κοντά με 26%»;
Κατά τα λοιπά, πόσο δεοντολογικό, πόσο νόμιμο και πόσο ηθικό είναι για μια εταιρία δημοσκοπήσεων να εκτελεί παραγγελιές που περιλαμβάνουν έναν πολιτικό εκτός ηγεσίας κόμματος στο ερώτημα της καταλληλότητας για την πρωθυπουργία; Και τι ακριβώς επιδιώκουν οι παραγγέλοντες όταν ζητούν να «μετρηθεί» ο Τσίπρας – και όχι π.χ. ο Καραμανλής ή άλλοι πρώην πρωθυπουργοί;
Μπέρδεμα, ε; Όχι όμως για τους πολιτικούς αναλυτές: η πλέον λογική εκδοχή περιγράφει την επιστροφή στο δίπολο ως σχεδιασμένη απ’ το επικοινωνιακό επιτελείο Μητσοτάκη στρατηγική, που συσπειρώνει την κεντροδεξιά και συντηρεί σε «κατακερματισμένη αναμονή» την κεντροαριστερά.
Την εκδοχή αυτή τεκμηρίωσε, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης με την ακραία και διαστρεβλωτική επίθεση στον Τσίπρα μετά τη συνέντευξή του στη Le Monde, όπου ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ο ίδιος ο Τσίπρας (και οι συστημικοί παράγοντες που τον στηρίζουν) κινούνται πίσω απ’ τη «δημοσκοπική φενάκη» της εικονικής επαναφοράς του διπόλου. Οι δηλώσεις του ότι «του λείπει η ενεργός πολιτική και η επαφή με τους ψηφοφόρους» και η επικείμενη ομιλία του στο Economist, λίγο πριν τη ΔΕΘ, τροφοδοτούν σενάρια οριστικής επιστροφής.
Δεν… γνωρίζω – δεν απαντώ, λέω εγώ. Κι ας μου λέει η… τεχνητή νοημοσύνη πως «ο Σεπτέμβριος θα είναι μήνας – κλειδί». Και ότι «η ομιλία στο Economist, σε συνδυασμό με τη ΔΕΘ, θα καθορίσει αν η ‘επιστροφή’ Τσίπρα θα καταγραφεί ως σοβαρή κυβερνητική πρόταση ή ως μια αναλαμπή χωρίς συνέχεια».
