Παρουσίες και απουσίες που σχολιάζονται έντονα μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών των ΗΠΑ
Η Πυθία αποκαλύπτει
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στους κύκλους της ναυτιλίας και του επιχειρηματικού κόσμου για τη σύνθεση των προσκεκλημένων της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Σύμφωνα με ανθρώπους που παρακολουθούν στενά τις επαφές, γνωστοί επιχειρηματίες και εφοπλιστές που θεωρούνται παραδοσιακά συνομιλητές της Ουάσιγκτον βρέθηκαν εκτός προσκλήσεων, την ώρα που στα ίδια τραπέζια βρέθηκαν πρόσωπα χωρίς ιδιαίτερο θεσμικό ή οικονομικό βάρος.
Όπως σχολιάζεται με νόημα στην αγορά, «στα δείπνα της πρεσβείας βλέπεις κάθε καρυδιάς καρύδι», γεγονός που έχει προκαλέσει απορίες για το ποιοι και με ποια κριτήρια επιλέγονται να συμμετέχουν στις νέες αμερικανικές πρωτοβουλίες στην Αθήνα.
Η συνάντηση για το LNG και οι εφοπλιστές που προκάλεσαν εντύπωση
Η κορύφωση των σχολίων ήρθε μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον Αμερικανό υπουργό Εσωτερικών, Νταγκ Μπέργκαμ, με αντικείμενο τη μεταφορά αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) μέσω Ελλάδας, ως πύλης εισόδου του καυσίμου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Η παρουσία συγκεκριμένων εφοπλιστών προκάλεσε πολλά ερωτήματα.
Όπως παρατηρούν στελέχη της ναυτιλίας, αρκετοί από όσους συμμετείχαν έχουν συνδεθεί με μεταφορές ρωσικού πετρελαίου, σε περιόδους που ίσχυαν διεθνείς κυρώσεις, ενώ δεν διαθέτουν στόλους εξειδικευμένων πλοίων για LNG, το οποίο απαιτεί αυστηρές προδιαγραφές.
Στη συνάντηση συμμετείχαν οι κ. Χανδρής, Τσάκος, Προκοπίου, Παππάς, Αλαφούζος και οι κυρίες Αγγελικούση και Ιωάννα Προκοπίου.
Σκιές και για άλλες προσκλήσεις
Αντίστοιχες απορίες προέκυψαν και για άλλες εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν πρόσφατα, όπου παρέστησαν εφοπλιστές με δραστηριότητα σε φορτία από το Ιράν και τη Βενεζουέλα — δύο χώρες που επίσης βρίσκονται υπό αμερικανικές κυρώσεις.
Η παρουσία τους αντιφάσκει με τη δημόσια ρητορική περί αυστηρής τήρησης των διεθνών περιορισμών, σημειώνουν παράγοντες της αγοράς.
Η αμερικανική στόχευση και το ενεργειακό διακύβευμα
Παρά τις αντιφάσεις, αναλυτές θεωρούν ότι οι κινήσεις της Ουάσιγκτον έχουν στρατηγική διάσταση. Η Ελλάδα αποτελεί κρίσιμο σημείο για τη διακίνηση ενέργειας προς την Ευρώπη, και η αμερικανική διπλωματία επιχειρεί να ενισχύσει την επιρροή της στον ναυτιλιακό τομέα, σε μια περίοδο όπου η Κίνα αυξάνει ραγδαία την παρουσία της στις θαλάσσιες μεταφορές.
Η επιλογή των συνομιλητών, ακόμη και αν προκαλεί αντιδράσεις, φαίνεται να εντάσσεται σε μια πολιτική ισορροπιών που ξεπερνά το επίπεδο της ναυτιλιακής δραστηριότητας και συνδέεται με τη γεωπολιτική αντιπαράθεση για τον έλεγχο των ενεργειακών ροών.
