Οι άγρια χαρατσωμένοι και φτωχοποιημένοι Ελληνες παρακολουθούν εδώ και καιρό μια άθλια παράσταση που δίνει ο πολιτικός κόσμος της χώρας, η οποία αφορά το «πόθεν έσχες». Η κυβέρνηση επικαλείται «ατέλειες» στο νέο σύστημα υποβολής των δηλώσεων «πόθεν έσχες». Διατυπώνοντας προφάσεις επί προφάσεων, δίνει παρατάσεις επί παρατάσεων και τελικά -πιεζόμενη από την αντιπολίτευση αλλά και από μερίδα της κοινής γνώμης, που ενδιαφέρεται ακόμα γι’ αυτή την υπόθεση- δεσμεύεται η παράταση να μη αφορά τα μέλη της κυβέρνησης και τους αρχηγούς κομμάτων.
Εν τω μεταξύ, το σύνολο της συζήτησης για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων είναι εκτός… θέματος. Οι δηλώσεις έχουν να κάνουν με το «έσχες» και όχι με το «πόθεν». Ουσιαστικά, εδώ και χρόνια τα πολιτικά πρόσωπα, οι διοικητές οργανισμών, οι δικαστικοί και άλλοι ασκούντες εξουσία τοποθετούν σε μια φόρμα τα περιουσιακά στοιχεία τους δίχως να εξηγούν τους τρόπους κτήσεως.
Είναι κοινό μυστικό ότι τα πρώτα «πόθεν έσχες» των πολιτικών είναι πολύ πιο… φτωχά από τα τελευταία. Η πλειοψηφία εκείνων που υπόσχονται να «σώσουν» την Ελλάδα και τους Ελληνες δηλώνουν μεν πρόθυμοι να αυτοθυσιαστούν για το κοινό καλό, αλλά η Ιστορία αποδεικνύει ότι η διαδικασία της «σωτηρίας» τούς πλουτίζει.
Ολο τούτο το θέατρο δεν περνά απαρατήρητο από τον ελληνικό λαό. Είναι κοινός τόπος ότι οι έλεγχοι είναι προσχηματικοί και πως η κάστα των πολιτικών δεν επιθυμεί να ερευνάται σε βάθος η περιουσιακή τους κατάσταση. Ετσι δημιουργείται ένα αίσθημα γενικευμένης απαξίας για τα κοινά και αποκτά ισχύ άγραφου νόμου η φράση «όλοι ίδιοι είναι».
